een verschijnsel in kustgebieden, waar op het land een sterke dagelijkse schommeling van de temperatuur voorkomt. Overdag waait de wind daarbij van zee naar land, in de nacht juist omgekeerd.
Door de sterke verhitting van het land stroomt overdag in de hogere niveaus lucht naar zee weg. Boven land ontstaat daardoor relatief lage luchtdruk, met als gevolg dat in de onderste niveaus lucht van zee het land binnenstroomt: er gaat een zeewind waaien. Deze maakt deel uit van een lokale luchtcirculatie, die gepaard gaat met dalende luchtbeweging boven zee en stijgende luchtbeweging boven land. Hierdoor lossen eventueel aanwezige wolken boven zee en ook in de kuststreken op, maar verder landinwaarts wordt door de zeewind juist wolkenvorming bevorderd. ‘s Nachts, wanneer zich een sterk afgekoeld landoppervlak naast een relatief warme zee bevindt, voltrekt hetzelfde proces zich in omgekeerde richting, met als gevolg een landwind en wolkenvorming bij voorkeur boven zee. Het land- en zeewindeneffect doet zich het duidelijkst voor, wanneer de luchtdrukverschillen klein zijn. De heersende wind kan door de land- en zeewind versterkt, verzwakt of een weinig van richting veranderd worden.
