Duits historicus en geschiedfilosoof, 25.2.1856 Jessen (bij Wittenberg), ♱10.5. 1915 Leipzig. Lamprecht studeerde geschiedenis, politieke wetenschappen, economie en kunstgeschiedenis.
In 1891 werd hij hoogleraar te Leipzig. Lamprecht is vooral bekend geworden door zijn cultuurhistorische ontwikkelingswet, samenhangende met een periodisering naar sociaal-psychologische kenmerken (Kulturzeitalter). Volgens Lamprecht doorloopt de geschiedenis van iedere natie een reeks van zes perioden (animisme, symbolisme, typisme, conventionalisme, individualisme en subjectivisme), gekenmerkt door een steeds toenemende differentiatie van de individuele psychische geaardheid, zulks als gevolg van de steeds toenemende intensiteit van de sociale relaties. Deze deterministische wet kan beschouwd worden als een toepassing van de evolutiewet van H.Spencer. Werken: Alte und neue Richtungen in der Geschichtswissenschaft (1896), Die kulturhistorische Methode (1900), Moderne Geschichtswissenschaft (1905), Deutsche Geschichte (12 dln. 1891-1909), Deutsche Geschichte der jüngsten Vergangenheit und Gegenwart (2 dln. 1912—13), Einführung in das hist. Denken (1912).
LITT. H.J.Stemberg, K.Lamprecht (1971).
