in de Romeinse liturgie aanduiding van de liturgische handelingen, waardoor personen tot de functie van →ostiarius, →exorcist, →lector of →acoliet werden bestemd. Vanouds was het gebruikelijk iemand pas tot de →hogere wijdingen van diaken, priester of bisschop toe te laten, nadat hij zich eerst in een of andere lagere functie (b.v. als lector) had bewezen.
In de 9e eeuw leidde dit tot de bepaling dat aan een hogere wijding eerst alle lagere wijdingen vooraf dienden te gaan. In 1972 zijn de lagere wijdingen als zodanig afgeschaft.
