(Lat.: Cumae), in de oudheid een van de vroegste, tevens de meest noordelijke vn de Griekse →kolonies in Italië, gesticht ca.750 v.C. door bewoners van →Pithekousa op Ischia, die afkomstig waren uit Chalkis en Eretria en Euboia. Kyme nam deel aan de stichting van o.a.
Dikaiarcheia (het latere Puteoli, thans Pozzuoli) en Neapolis (Napels). Kyme, gelegen in Campania aan de kust ten noordwesten van Napels, beleefde zijn grootste bloeitijd in de 6e-5e eeuw v.C. In 524 v.C. doorstond het een belegering door de Etruriërs, in 474 v.C. won Kyme met behulp van Hiëroon I van Syracuse een belangrijke zeeslag tegen de Etruriërs. In 424 v.C. werd Kyme door de Samnieten veroverd en weldra door Napels overvleugeld. In 560 n.C. werd Kymes akropolis tot een vesting van de Goten; in 1216 werd de stad uiteindelijk verwoest door Napels.Van de oudste stichting (8e-6e eeuw v.C.) is een grote begraafplaats (necropolis) ten zuiden van de stad buiten de muren bewaard gebleven. Hier werd vooral protokorintisch en geometrisch aardewerk gevonden. Van de oude stad zelf werd het religieuze centrum, de akropolis, onderzocht. Hier bevinden zich de resten van twee tempels uit de Griekse periode, echter verbouwd en vernieuwd in de Romeinse tijd. Boven op en naast het Griekse Kyme hebben de Romeinen in de 2e-le eeuw v.C. Cumae gebouwd; resten van o.a. een amfitheater, het forum en een aantal tempels bleven bewaard.
Dicht bij de akropolis bevindt zich een complex van onderaardse gangen en constructies (Grieks en Romeins), die voor het beroemde orakel van Kyme waren gebouwd; hier zou de Sibylla hebben gesproken. LITT. T.J.Dunbabin, The western Greeks (1948); J.Bérard, La colonisation grecque (1957).
