[Gr.], v. (-n), een convexe kromming van een skeletdeel, veelal de plaatselijke doorbuiging van de wervelkolom.
(e)Een kyfose kan ontstaan door ziekte of ongeval, maar ook (in lichte mate) door spierslapte (houdingsafwijkingen) of als gevolg van groeistoornissen. De ernstige vormen van een ziekelijke kyfose berusten op ziekten die leiden tot gehele of gedeeltelijke aantasting van wervellichamen, waardoor deze inzakken. Indien kyfose ten gevolge van spierslapte tijdig herkend wordt, kan de verkromming nog ongedaan gemaakt worden door spierversterkende oefeningen. De kyfose die bij oude mensen optreedt, berust op ziekelijke afwijkingen behorende bij de hoge leeftijd, voornamelijk veroorzaakt door verstijvingsprocessen in de steunweefsels rond de wervelkolom en door toenemende kalkarmoede van het bot (→osteoporose). Behandeling van deze ouderdomskyfose is vaak teleurstellend. →bochel.
