o., gesmolten kwarts als materiaal voor het vervaardigen van verschillende wetenschappelijke en technische gebruiksvoorwerpen.
(e) Kwartsglas onderscheidt zich van natuurlijk kwarts door zijn amorfe structuur. De thermische uitzettingscoëfficiënt (tabel) is laag, ca. van die van gewoon glas, waardoor kwartsglas goed bestand is tegen temperatuurschok. De brekingsindex is ongeveer gelijk aan die van kristallijn kwarts, maar vertoont geen dubbele breking. Zeer zuiver kwartsglas van 1 mm dikte laat 60 % van het ultraviolet licht, λ = 160 nm, door en 60 % van het infrarood, λ = 4,2 𝜇.m. Kwartsglas is goed bestand tegen zuren, behalve HF, maar uiterst gevoelig voor basen. Sporen NaCl (vingerafdrukken) zijn voldoende om bij 1000 °C ontglazing te veroorzaken. De troebele ondoorzichtige kwartsglassoort is ten minste tienmaal goedkoper dan de heldere doorzichtige soort, en wordt dan ook voor industriële toestellen gebruikt.
LITT. Heraeus, Sechzig Jahre Quarzglas (1961). kwartsglas. Waarde van enkele eigenschappen grootheid waarde thermische uitzettingscoëfficiënt (20-320 °C) 5,5 x 10-7 oc-i volumieke massa 2200 kg/m3 elasticiteitsmodulus 6970 kg/m2 compressibiliteit 1,925 X 10-6 relatieve diëlektrische constante 3,20-3,40 soortelijke weerstand (20 °C) >5 x 1018 Ω-cm idem bij 727 °C 40000 Ω-cm soortelijke warmte 0,18 cal/(g-°C) (754 J/(kg-K))
