[Iers céle Dé, <Lat. colidei], m. (mv.), een klasse van christelijke geestelijken op de Britse eilanden, ca. 9e eeuw.
(e) De gemeenschap van kuldeeën zou ontstaan zijn onder de volgelingen van de Ierse kerkhervormers uit de 8e–9e eeuw. Zij vormden een vereniging van kluizenaars die in de nabijheid van kloosters leefden in Ierland, Engeland en Schotland. Zij bevorderden armenen ziekenzorg en ijverden voor de kerkmuziek. In 1628 werden zij voor het laatst vermeld. LITT: J.Ryan, Irish monasticism (1931).
