stad in de oudheid, aan de linkeroever van de Tigris, tussen Bagdad en Babylon in. Ktesifoon, van oorsprong een Macedonisch militair kamp (4e of 3e eeuw v.C.) beleefde haar bloeitijd onder de Parthische en nieuw-Perzische koningen, die deze stad als winterresidentie gebruikten.
Na de verwoesting van Seleukeia in 165 door de Romeinen was Ktesifoon de belangrijkste stad in Babylonië. Ktesifoon was een vast doelwit van de Romeinen als deze in oorlog waren met Parthen en Perzen (ingenomen o.a. door Trajanus in 116 en door Septimius Severus in 197–198. Na de grote plundering en verwoesting door de Arabieren in 637 verloor Ktesifoon zijn betekenis: Bagdad kwam op. Er resten enkele imposante ruïnes, o.a. van fortificaties en het paleis der Sassaniden. De stad werd tussen 1928–32 door een Duitse expeditie opgegraven.LITT: N.Pigulevskaya, Les villes de l’état iranien aux époques parthes et sassanides (1963).
