v./m. (-en), (bouwkunde) 1. bovenste lijst van een hoofdgestel, boven het fries, in het algemeen ter beëindiging van een gebouw naar boven (e); 2. de derde en bovenste delen van het pedestal en het ornament van iedere zuilenorde.
(e) Een kroonlijst was bij Griekse tempels het bovenste gedeelte van het uit drie delen samengestelde hoofdgestel. De afsluitende hoofdlijst aan de bovenkant van een muur bij gebouwen uit de renaissance en de moderne tijd wordt ook vaak kroonlijst genoemd. Het bovenste overstekende gedeelte hiervan bevat meestal de dakgoot.
