m. (-s), smeltoven voor het bereiden van staal in kroezen, voor relatief kleine charges, die met cokes, gas of stookolie wordt gestookt.
(e) Er zijn enige types kroesovens:
1. vaststaande ovens, waaruit de kroes met het vloeibare metaal uitgenomen wordt;
2. kipbare ovens, waarbij de kroes één geheel met de oven vormt;
3. uitschepkroesovens, waarbij het vloeibare metaal uitgeschept wordt.
De vaststaande zijn het eenvoudigst en daardoor het meest in gebruik. De kroesoven heeft vaak een gas-lucht-regeling die overeenkomt met de →siemens-martin-oven.
Voorbeeld van een werkwijze. Op de haard worden de kroezen (uit vuurvaste klei; inhoud ca. 50 kg) met inhoud geplaatst, soms tot 100 stuks tegelijk. Omdat de kroes door een deksel is afgesloten, wordt het metaal indirect door de hete vlammen en gassen verhit en kunnen geen schadelijke stoffen van buitenaf toetreden. Hierdoor heeft men het gehele proces in de hand en kan men door gewenste toevoegingen een hoge kwaliteit van het metaal bereiken. Ondanks dat de kroezenstaalfabricage één van de oudst bekende methoden van staalbereiding is (ca. 1730) is het kroezenstaal tot op heden één der hoogst gekwalificeerde, zij het ook duurste staalsoorten, de concurrentie van de elektro-oven ten spijt. Kroezenstaal vindt veel toepassing als verenen als gereedschapsstaal.
