m. (sen), in de economie lange golfbeweging in de conjunctuur, die ca. 50 jaar in beslag neemt.
(e) Aan de hand van enkele grootheden (rentevoet, lonen, groothandelsprijzen e.d.) constateerde de Russische econoom N.Kondratieff (*1892, ♱1930) dat perioden van economische opgang na ca. 25 jaar steeds door perioden van neergang worden gevolgd. Als voorspoedige jaren kunnen worden aangemerkt die tussen 17901815,184973,18961920,1940 65. Over het ontstaan van deze cyclus heerst geen eensgezindheid. Men schrijft hem achtereenvolgens toe aan:
1. de wisselende goudvondsten (1848 Mexico; 1896 Transvaal): deze brengen een verrui ming van de geldhoeveelheid en dientengevolge een stijging van het prijspeil met zich mee;
2. de afwis selende perioden van oorlog (inflatoire tendensen) en vrede;
3. het wel en wee in de landbouw: agrari sche depressies zijn langdurig en oefenen grote in vloed uit op het gehele economische leven;
4. de wisselende golven van ‘innovations’ (→Schumpe ter), d.w.z. het in de praktijk brengen van nieuwe technische vindingen: stoommachine (17901815), ontwikkeling van de spoorwegen met nieuwe in vesteringsmogelijkheden voor de ijzer en machine industrie (184973), auto, elektriciteit en chemie (18961920), atoomenergie, plastics, alsmede de automatisering van het produktieproces (na de Tweede Wereldoorlog). Een belangrijke conse quentie van deze cyclus is, dat tijdens de opgaande golf de hausseperiodes van de juglar (J.→Juglar) betrekkelijk langdurig zijn, terwijl tijdens de neer gaande golf de depressies de meeste tijd in beslag nemen. Volgens steeds meer economen wijzen de afneming van de bevolkingsgroei, de verzadiging in allerlei sectoren en het uitgeput raken van de grond stoffen op een lange depressie van de nieuwe neer gaande golf.
LITT. G.Haberler, Prosperity and depression (1936); J.Schumpeter, Business cycles (1939).
