m., gekloste kant.
(e) Kloskant ontstaat door het kruisen en vlechten van draden die van klossen aflopen en, op een kantkussen tijdelijk door spelden vastgehouden, tegelijk patroon en grond doen ontstaan. De Vlaamse naam is speldenwerk. Doorgaans is linnen garen de werkdraad voor kantklossen. Zowel in Italië (Genua, Milaan) als in de Zuidelijke Nederlanden werd de kunst vanaf 17e eeuw beoefend. Kloskant wordt op twee manieren vervaardigd: als een geheel met voortdurend hetzelfde aantal draden die tegelijk als fonddraad en als ornamentbouwsel dienst doen (beroemde soorten zijn Valenciennes, Binche, Mechelen, Antwerpen en Rijsel), of als stuksgewijze vervaardigde kant, waarbij afzonderlijke draden of stokjes de losse motieven verenigen (Brugge, Brussel). LITT: L.W.van der Meulen-Nulle, Kant (1959).
