v., groepsjustitie, schimpnaam voor de justitie, waardoor men haar verwijten wil dat zij de hogere standen zou bevoordelen en de eisen en noden van de werkende klassen zou negeren.
(e) Volgens o.a. het marxisme is elk rechtsstelsel (zowel het civiele als het administratieve als het strafrechtelijke) klassejustitie, nl. een weerspiegeling van de economische machtspositie van de heersende klasse. Daardoor is het een van de instrumenten tot onderdrukking. Een van dit begrip afgeleide betekenis is ‘meten met twee maten’; daarbij wordt de justitie verweten af te wijken van het ideaal (gelijke behandeling in gelijke gevallen) door iemand beter of slechter te behandelen, omdat hij tot een bepaalde groep in de samenleving behoort. Men denke daarbij niet alleen aan de strafrechtelijke justitie en wat deze betreft niet alleen aan strafoplegging; in alle fasen (o.a. strafwetgeving, optreden van politie en officier van justitie, rechtspraak en tenuitvoerlegging van b.v. gevangenisstraf) kan zich klassejustitie voordoen. LITT: H.Hannover en E.Hannover, Politische Justiz 1918—33 (1966); E.Fraenkel, Zur Soziologie der Klassenjustiz und Aufsätze zur Verfassungskrise 1931—32 (1968); A.J.Hoekema, Vertrouwen in de justitie (1971); D.Peters, Richter im Dienst der Macht (1973); T.Rasehorn, Recht und Klassen (1974); J.S.Auerbach, Unequal justice (1975); W. Luijpen, Rechtvaardigheid (1975); K.Schuyt, K. Groenendijk en B.Sloot, De weg naar het recht (1976).
