(kielhaalde, heeft gekielhaald), (overg.) vroeger zwaarste scheepsstraf.
(e) Kielhalen was een lijfstraf voor bemanningsleden van oorlogsbodems, gesteld op zware misdrijven zoals dienstweigering, waarbij de veroordeelde aan touwen van boord tot boord onder het schip heen en weer werd getrokken (hoogstens drie keer); vele slachtoffers overleefden dat niet doordat zij ernstig verwond werden door de aangroeisels op de scheepshuid (pas in 1854 afgeschaft in Nederland).
