o. (-en), scheikundige verbinding die, evenals een aldehyde, de carbonylgroep (C=O) bevat, maar met het koolstofatoom steeds verbonden is met twee organische radicalen.
(e) Aceton, CH3•CO•CH3, is het eenvoudigste keton. Men noemt de ketonen enkelvoudig, wanneer beide radicalen gelijk zijn, en gemengd, wanneer zij verschillend zijn, zoals in C6H5•CO•CH3, het acetofenon of hypnon. Ketonen ontstaan door oxidatie van secundaire alcoholen, alsmede door verhitting van de calciumzouten van organische zuren. Door reductie gaan zij weer over in secundaire alcoholen. Evenals de aldehyden bezitten ketonen een sterk additie vermogen; zij verbinden zich o.a. met blauwzuur en zuur natriumsulfiet. Men kent ook ringvormige ketonen, d.w.z. verbindingen, waarin de CO-groep in een koolstofring voorkomt, b.v. →cyclohexanon.
