in Nederland een term, voor een →einde arbeidsovereenkomst, in 1953 bij de herziening van het ontslagrecht ingevoerd in art. 1639s BW. Daar de term onduidelijk is, geeft de wet voorbeelden.
De rechter behoeft zich niet alleen te houden aan de gevallen genoemd in de wet, hij kan ook andere gevallen als kennelijk onredelijk ontslag accepteren. Het staat partijen niet vrij te bedingen dat de beslissing wordt overgelaten aan een van de partijen: een dergelijk beding is nietig.Voorbeelden ten aanzien van de werkgever:
1. de beëindiging vindt plaats zonder opgave van redenen of onder opgave van een voorgewende of valse reden;
2. de gevolgen van de beëindiging zijn voor de arbeider te ernstig in verhouding tot het belang van de werkgever;
3. de beëindiging geschiedt in verband met de verhindering van de arbeider om de bedongen arbeid te verrichten omdat hij een verplichting naleeft, hem opgelegd door de wet of in verband met de militaire dienst (art. 1639h.3 BW);
4. de beëindiging vindt plaats in afwijking van een in de bedrijfstak of onderneming krachtens wet of gebruik geldende getalsverhoudingsof anciënniteitsregeling, tenzij hiervoor zwaarwichtige redenen aanwezig zijn.
Voorbeelden ten aanzien van de werknemer:
1. de beëindiging geschiedt zonder opgave van redenen of onder opgave van een voorgewende of valse reden;
2. de gevolgen van de beëindiging zijn voor de werkgever te ernstig in verhouding tot het belang van de arbeider.
Oordeelt de rechter een ontslag kennelijk onredelijk, dan kan hij naar billijkheid een schadevergoeding toekennen; voorts kan hij de wederpartij veroordelen de dienstbetrekking te herstellen (te vervangen door een afkoopsom).
