het meest toegepaste →kraakproces, uitgewerkt in een groot aantal varianten, voor het bereiden van grote opbrengsten benzine met een hoog octaangetal. De katalysator kan aanwezig zijn in de vorm van een vast bewegend bed met een kraalvormige katalysator.
De meest gebruikte is echter de gefluïdiseerde katalysator, d.i. een katalysator die door een opstijgende gasstroom, b.v. hete koolwaterstofdampen in de reactor of hete lucht in de regenerator van de kraakinstallatie, in een werveltoestand wordt gehouden. Fluïdisatie bevordert een innig contact tussen katalysator en de te kraken koolwaterstofdampen, resp. hete lucht en de te regenereren met koolstof bedekte, inactief geworden katalysator. Beide uitvoeringsvormen van de werkwijze gebruiken in principe dezelfde substanties als katalysator, nl. een natuurlijke kleisoort (zeoliet) of een synthetisch bereide katalysator bestaande uit 13—25 % aluminiumoxide en de rest siliciumoxide. De katalysatoren kunnen worden geregenereerd door afbranden van de erop afgezette koolstof. Verontreiniging van de voeding door natrium, ijzer, nikkel, vanadium en koper brengt evenwel een snelle vergiftiging van de katalysator mee. Zeolieten geven een hogere benzine-opbrengst maar een lager octaangetal dan de synthetische katalysator.
