[<Gr. keration, gedroogde pit van het johannesbrood, die men in de oudheid als maat voor edele metalen en edelstenen gebruikte], o. (-s, karaten),
1. eenheid van diamant en parelgewicht; vóór 1907 1 karaat = 205,1 mg;
2. (ook: metriekkaraat), massa-eenheid voor edelstenen, afk. kt.; 1 karaat = 200 mg;
3. eenheid waarin het goudgehalte wordt uitgedrukt (niet officieel); 24 karaat ≙ 100 % = 1000/1000 fijn: achttien-karaats goud, alliage die 18 delen zuiver goud bevat op 24 delen van de alliage; (fig.) dat is ook geen 18-karaats, niet van het beste, niet helemaal zuiver.
