v., (mijnbouw) ontginningsmethode waarbij in een steenkoollaag of een ertslichaam afzonderlijke, meestal rechthoekige kamers uitgehouwen worden.
(e) Van de door kamerwinning verkregen kamers schommelt, al naar gelang van de samenhang van het gesteente, de breedte van enkele meter tot 20 m en de lengte van 50—300 m, terwijl de dikte van de afzetting de hoogte bepaalt. De aldus met behulp van springstoffen gewonnen delfstoffen kunnen, ofwel onmiddellijk door transportbanden of vrachtwagens weggevoerd worden, ofwel, na afwerking van de kamer, met de hulp van schrapers of van de zwaartekracht verwijderd worden. Met deze methode wordt het terrein gesteund door de ertsmassieven die tussen de kamers blijven staan; zij vergt weinig ondersteuningsmateriaal en is dus goedkoop, maar kan alleen bij goed samenhangende nevengesteenten toegepast worden. Na de winning kunnen de kamers met vreemd materiaal opgevuld worden. Vaak volgt op de kamerwinning de exploitatie van de steunpijlers of pilaren (kamer en pilaarwinning, ‘room and pillar’). Hierbij stort het bovenliggende gesteente in, maar door de pilaren in een oordeelkundige volgorde weg te nemen, kan ca. 75—90 % van het materiaal ervan terug worden gewonnen. Bij deze winningsmethode kunnen de kamers kleiner, en de pilaren groter gemaakt worden, daar het erts van de pilaren niet verloren wordt.
