1. (elektriciteit) uitspraak die betrekking heeft op de hoeveelheid warmte die onder invloed van een elektrische stroom in een elektrische geleider (weerstand) wordt ontwikkeld. De in een bepaalde tijdsinterval t ontwikkelde hoeveelheid warmte Q is evenredig met het produkt van de weerstand R van de geleider, het kwadraat van de stroomsterkte I en het tijdsinterval t:
Q = c RI2t.
Hierbij is c een constante die alleen afhangt van de gebruikte eenheden, niet van de gebruikte materialen. Gebruikt men de si-eenheden (Ω, A, s), dan geldt c = 1 voor de hoeveelheid warmte Q uitgedrukt in joule (J) of c = 4,1842 voor Q uitgedrukt in calorieën (cal). Dit laatste getal staat bekend als het mechanisch warmte-equivalent.
2. (thermodynamica) wetmatigheid, aanvankelijk experimenteel gevonden en later ook theoretisch gefundeerd, die inhoudt dat de inwendige energie en de enthalpie van een ideaal gas alleen van de temperatuur afhangen en onafhankelijk zijn van het volume van het gas.
