Italiaans mysticus, *1130 Celico, ♱20.3.1202 Fiore. Joachim da Fiore ontvouwde in zijn Evangelium aeternum drie perioden in de heilsgeschiedenis, die van de Vader, de Zoon en de H.
Geest. De eerste twee beantwoordden aan het OT en het NT; het rijk van de Geest zou beginnen rond 1260. Het godsvolk zou dan worden geleid door de contemplatieve spiritualen, ingedeeld in een lekenen een priesterorde, die beide zouden leven in apostolische armoede. Joachim da Fiore werd na zijn dood door de kerk veroordeeld. Zijn invloed reikte tot in de 15e eeuw. Dante plaatste hem als enige niet-bijbelse profeet in zijn Paradiso.
Na de dood van Franciscus van Assisi werden Joachims geschriften de voornaamste bron van de franciscaanse spiritualen. LITT. P.Fournier, Études sur J.da Fiore et ses doctrines (1909; herdr. 1963); H.Grundmann,Neue Forschungen über J.von Fiore (1950); A.F.Piromalli, G.da Fiore (1966); D.C.West (red.), J.of Fiore in christ. thought (2 dln. 1975).
