[Hebr., hij opent, geeft voorspoed in de strijd], een van de zgn. grote rechters van Israël (ca.1100 v.C.). Jefta bestreed de Ammonieten, de Moabieten en later de Efraïmieten, die boos waren omdat zij niet waren uitgenodigd voor de strijd tegen Ammon (Recht.10-12).
Na zijn overwinning heeft Jefta, volgens gedane gelofte, het eerste wat hem uit zijn huis tegemoetkwam, nl. zijn dochter, aan Jahwe geofferd (Recht.11,30). Tevergeefs heeft men vaak gepoogd dit mensenoffer uit de tekst weg te werken.
