o., verzoeningsbeweging binnen de Oudkatholieke Kerk.
(e) Toen in 1806 de katholieke Lodewijk Napoleon koning van Holland werd, ontstond binnen bepaalde kringen in de Oudkatholieke Kerk de hoop dat daardoor gunstige omstandigheden waren geschapen voor de hereniging van de katholieken in Holland. De naam van deze beweging, ireneïsme, is ontleend aan Ireneüs (pseud. van M.Glasbergen, pastoor te Den Helder), die in 1807 een geschrift publiceerde, De roomsch-catholijke kerk van Holland in haren ouden luister hersteld, waarin hij ervoor pleitte dat men de oude geschillen omtrent het formulier van paus Alexander VII en de bul →Unigenitus zou vergeten en dat de bisschoppen van de oudbisschoppelijke clerezie hun zetels ter beschikking zouden stellen. Het geschrift veroorzaakte grote verontwaardiging binnen de clerezie. Het ireneïsme is voor de clerezie zeer gevaarlijk gebleken. De plannen van de Franse keizer Napoleon, nl. een verbod om nieuwe bisschoppen te kiezen en inlijving van de bestaande bisdommen in een nieuwe indeling, zouden de ondergang van de oudbisschoppelijke clerezie betekend hebben.
