[→Fr.], v. (-s),
1. binnenleiding; — van personeel, het begeleiden van nieuw personeel in een bedrijf op zodanige wijze dat het besef krijgt van de organisatie van de onderneming en van zijn taak daarin; (in het bijzonder) bemiddeling van de toegang voor iemand tot een persoon, een kring, een gezelschap enz. : ik kwam met hen in kennis door — van Jan; lezing met —, waarbij men niet-leden mag introduceren; (bankwezen) openbare aanbieding van bestaande effecten, met de bedoeling daarvoor een officiële beursnotering te verkrijgen (e);
2. middel waardoor men iemand bij anderen introduceert: iemand een meegeven; introductiebewijs; 3. (muziek) inleiding tot een muziekstuk, ouverture.
(e) Soms wordt introductie opgevat in engere zin en gelij kgesteld met aanvraag en verkrijging van beursnotering. Ook wordt zij soms wel een secondary offering genoemd, zonder dat deze altijd met een introductie ter beurze gelijk behoeft te staan (indien het reeds genoteerde fondsen betreft).
Een introductie van binnenlandse obligaties vindt meestal plaats om een markt te scheppen voor een voordien onderhandse lening om de geldgever in staat te stellen (een deel van) zijn bezit te verkopen. Een introductie van binnenlandse aandelen kan verband houden met het open maken van een besloten vennootschap, d.w.z. het brengen van aandelen uit handen van een besloten kring van deelhebbers in die van het publiek. Bij een introductie van buitenlandse obligaties, meestal door een arbitragehuis, wordt beleggingsmateriaal aan het publiek aangeboden en een arbitragemogelijkheid geschapen. Bij een introductie van buitenlandse aandelen staat meestal ook de bedoeling voorop beleggingsmateriaal aan te bieden. Een bankiershuis koopt in deze gevallen op een buitenlandse beurs aandelen of obligaties en introduceert deze op de Amsterdamse of Brusselse beurs. Amerikaanse fondsen zijn te Amsterdam of Brussel vaak op deze wijze onder het publiek gebracht, veelal in de vorm van certificaten van aandelen.
De introductie ter beurze kan geschieden door het openstellen door het introducerende huis, syndicaat, de introducerende bank(en) of commissionair→), van de vrije inschrijving tegen een bepaalde koers en op een bepaalde dag op een bepaald aantal aandelen of obligaties. Na de inschrijving volgt dan een toewijzing (remissie), eventueel met reductie; tevoren is een prospectus uitgegeven, overeenkomende met een emissieprospectus.
Bij een introductie in engere zin kan men op een bepaalde dag alleen de verhandeling van de aandelen of obligaties openstellen. Er wordt in dit geval van te voren geen koers bepaald, evenmin welk aantal effecten ter beschikking van het publiek zal komen. Dagelijks wordt aan de hand van de vraag naar de stukken een koers vastgesteld, die per advertentie bekend wordt gemaakt; is er naar het oordeel van het beursbestuur een voldoende aantal stukken geplaatst, dan kan opneming in de beursnotering volgen (introductie door verhandeling; aanvraag en verkrijging van beursnotering). In deze gevallen wordt het prospectus bericht genoemd. Laatstgenoemde techniek wordt ook toegepast bij de introductie van certificaten van fondsen die reeds op een buitenlandse beurs genoteerd zijn. In dat geval vermeldt de introducent in het bericht dat introductie ter beurze zal geschieden op basis van een bepaalde koers op een buitenlandse beurs op de laatste beursdag voorafgaande aan die van de introductie. LITT. S.Brouwer, Beurs en effectenhandel (1966); J.van der Woud, Effecten (1966); H.O.C.R.Ruding, Naar één geïntegreerde Europese kapitaalmarkt? (1969); B.de Smalen, Effectenbeurs, effectenbedrijf en effectenverkeer (1975).
