(ook: verbruikscoagulopathie, def ibrinatiesyndroom), in de bloedbaan optredende bloedstolling. Normaal vindt bloedstolling uitsluitend plaats in een wond.
Onder pathologische omstandigheden kan het stollingssysteem in de bloedbaan worden geactiveerd, zodat in allerlei organen fibrineneerslagen kunnen ontstaan (o.a. in de nier), met mogelijk functiestoornissen van deze organen als gevolg. Fibrinogeen, bloedplaatjes en andere stollingsfactoren worden hierbij verbruikt. Dit verbruik kan weer een versterkte bloedingsneiging tot gevolg hebben. Intravasale stolling treedt op bij allerlei ernstige ziekten, zoals bloedvergiftiging, hersenvliesontsteking, allerlei uitgebreide carcinomen, sommige leukemieën; ook bij foutieve bloedtransfusie, ernstige verbranding en sommige verloskundige aandoeningen, zoals loslating van de placenta, komt stolling voor. De behandeling bestaat uit toediening van het stollingremmende middel heparine.
