v., Belg. rechterlijke onderzoeksmaatregel die de internering van delinquenten tot gevolg heeft in verband met geestelijke gestoordheid.
(e) De inobservatiestelling kan, op vordering van het OM of op verzoekschrift van de verdachte of van diens raadsman en zelfs ambtshalve door de onderzoekgerechten en de vonnisgerechten in raadkamer, of ter rechtszitting, worden bevolen in elke stand der zaak tot bij de eindbeschikking, maar alleen in de gevallen waarin de wet de voorlopige hechtenis toelaat (→preventieve hechtenis).
De beslissingen waarbij de inobservatiestelling wordt gelast of geweigerd zijn vatbaar voor hoger beroep, ingesteld, en berecht zoals inzake preventieve hechtenis. De debatten betreffende vordering of verzoek tot inobservatiestelling geschieden in raadkamer; de openbaarheid wordt slechts bevolen, zo de verdachte het aanvraagt. De observatietijd duurt ten hoogste een maand, maar kan bij het verstrij ken van elke maand door de rechter voor dezelfde duur verlengd worden. De observatie mag niet langer dan zes maanden duren. De verdachte wordt door deskundigen-psychiaters onderzocht, terwijl hij steeds de zorgen van een door hem gekozen geneesheer mag ontvangen, wiens advies hij omtrent de gepastheid van de inobservatiestelling mag voorleggen. Naar gelang de uitslag van dit psychiatrisch onderzoek wordt door de bevoegde rechter de inobservatiestelling al dan niet gelast.
