[→Lat.], v., het toepassen van geneesmiddelen, die door inademing in het lichaam worden gebracht, m.n. bij plaatselijke aandoening van de luchtwegen.
(e) Inhalatietherapieën zoals het inademen van hete dampen zijn al zeer lang in gebruik. Tot de inhalatietherapie behoort ook het roken van sigaretten met geneesmiddelen als kamfer, belladonna, opium, hyosciamine. De arts Sales-Giron paste de inhalatietherapie meer systematisch toe (ca. 1850) door in verschillende badplaatsen van Frankrijk zalen in te richten waarin gassen uit bronnen met de lucht vermengd konden worden ingeademd. Ook construeerde hij een verstuiver voor vloeistoffen, waarmee men geneesmiddelen in de ademhalingswegen kan brengen (aërosoltherapie), vooral toegepast bij astma.
