o., symbool In, een chemisch element.
(e) Indium behoort tot de 3B-groep van het periodiek systeem, en vertoont overeenkomst met gallium en thallium. Het komt het meest voor als driewaardige ionen, maar is ook in éénen tweewaardige vorm bekend. Isotopen zijn bekend met een massa van 106—124 die alle radioactief zijn behalve het in de natuur voorkomende 11349 In (4,3 %) en 11549In (95,7 %). Indium is in 1853 door F.Reich en H.T.Richter in zinkblende (ZnS) ontdekt door de indigoblauwe lijn in het spectrum; hiervan is ook de naam afgeleid. Het komt het meest voor in zinkertsen, vooral sulfide (0,1 %) waaruit het wordt gewonnen. Al naar de verwerking van deze ertsen wordt het gevonden, hetzij in de loodresidus van de laatste zuivering van het zink, hetzij in de residus van de ertsloging. De eindzuivering geschiedt door elektrolyse in zwavelzure oplossing, waarbij indium van 99,99 % zuiverheid wordt verkregen.
Indium is een zilverwit, zeer zacht metaal. Met zwavel en halogenen reageert het bij hogere temperatuur, evenals met zuurstof. Veel verbindingen van indium die schijnbaar tweewaardig zijn als InCl2 bevatten + 1 en +3 geladen ionen. Het metaal is zeer bestendig tegen allerlei weersinvloeden en wordt daarom in bijzondere gevallen als deklaag voor bepaalde alliages gebruikt. Bovendien wordt het gebruikt als toevoeging in transistors, omvormers, thermistors en als spiegelmateriaal.
