[Lat.], (wetenschapshist.) inwendige beweger waardoor een lichaam voortgaat als het niet belemmerd wordt.
(e) Johannes Philoponos (7e eeuw) nam voor de verklaring van de worpbeweging een impetus aan. Deze theorie werd vooral door de 14e-eeuwse school van het nominalisme (J.Buridan, Nicole Oresme, Albert van Saksen) uitgewerkt. Hoewel de impetus te vergelijken is met het begrip impuls (van Newton) is er een fundamenteel verschil: de impetus is de oorzaak van een beweging, de impuls niet.
