m. (-en), lid van een ondersekte van de islamitische charidjieten.
(e) De ibadieten ontstonden toen Abdallah ibn Ibad zich eind 7e eeuw te Basra van de extreme charidjieten afscheidde. Vanaf het midden van de 8e eeuw werden de ibadieten vervolgd. Zij trachtten op verscheidene plaatsen opstanden te ontketenen en kregen vooral aanhang onder de Berbers. De ibadieten zijn later vooral door interne onenigheid sterk in aantal achteruitgegaan. Zij hebben nog aanhang in Algerije, Oman en Zanzibar.
