[Eng.], m., verzamelnaam in de aardolie-industrie voor een aantal katalytische kraakprocessen waarbij waterstof een rol speelt en die voor zeer uiteenlopende doeleinden kunnen dienen.
(e) Hydrocracking kan o.a. dienen voor: ontzwaveling van door atmosferische destillatie verkregen residus tot de produktie van lpg (liquefied petroleum gas) uit kerosine (of nafta) en gasolie, of die van benzine uit gasolie. Een tendens die veel opgeld doet bij hoge prijzen van ruwe olie is het omzetten van lastig verkoopbaar geworden zware stookolie in benzine. De processen werken bij 340—420 °C en ca. 8-13 N/mm2 en (80-130 at). De forse kraakcondities zijn nodig om de gewenste hoge mate van kraking te bereiken, de gebruikte katalysatoren hebben een tweeledige functie, nl. hoge kraaken hydrogeneringsactiviteit. De katalysatoren bestaan uit met zuur behandelde montmorilloniet, of siliciumoxide op aluminiumoxide, of uit zeolithen. De hydrogeneringsfunctie heeft het op de basis aanwezige metaal: nikkel, wolfraam, platina, palladium. Het proces vraagt een grote hoeveelheid waterstof en is sterk exotherm.
LITT. Hydrocarbon processing (1966); G.D.Hobson, Modern petroleum technology (4e dr. 1975).
