Oosthoek Encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Gepubliceerd op 27-06-2020

hoogverraad

betekenis & definitie

o., tegen de staat of (een van) de hoogste staatsorganen gerichte, gewelddadige of anderszins onwettige handeling(en), gepleegd met het doel de inwendige organisatie van de staat omver te werpen of aanzienlijk te veranderen.

(e) Hoogverraad omvat verschillende daden van revolutie, althans zolang deze niet slaagt. Het Ned. WStr kent het begrip hoogverraad niet; wel stelt zij de feiten die daaronder vallen strafbaar als misdrijven tegen de veiligheid van de staat. Deze titel omvat echter ook landverraad, dat het land aan gevaren van buiten, van de zijde van andere mogendheden, blootstelt. Art. 1 van het Besluit Buitengewoon Strafrecht van 22.12.1943, Stb. D 61, voor de berechting van bepaalde tijdens de Tweede Wereldoorlog begane feiten, verklaarde dit Besluit ook op de omschreven misdrijven van toepassing.

Volgens art. 1 van de Wet Oorlogsstrafrecht van 10.7.1952, Stb. 408, is deze wet van toepassing op de misdrijven omschreven in de titels I en II van het tweede boek van het WStr, wanneer deze in geval van oorlog zijn begaan of eerst in geval van oorlog strafbaar zijn. In België kent men evenmin de term hoogverraad, terwijl de benaming verraad van toepassing is op militairen die misdrijven plegen tegen de uitwendige veiligheid van de staat (WStr, boek II, titel I).

< >