v., een afsluiting van een slagader van de hersenen ten gevolge van trombose.
(e) Het gedeelte van de hersenen dat bij hersentrombose door het getroffen bloedvat werd verzorgd, raakt in zijn functie gestoord en kan die functie blijvend verliezen. De verschijnselen hiervan hangen af van de lokalisatie in de hersenen. Vaak betreft hersentrombose de middelste hersenslagader; verlammingen en spraakstoornissen kunnen dan optreden. De hersentrombose is meestal een gevolg en een complicatie van → artériosclérose. Voor het optreden van hersentrombose hebben de patiënten vaak al lange tijd verschijnselen van artériosclérose vertoond. Een hersentrombose treedt meestal in de nacht op; de bewustzijnsdaling is vaak kort of afwezig, de gelaatskleur is bleek, de pols snel, de bloeddruk blijft vaak zoals hij voor de hersentrombose was.
Een hersentrombose verloopt meestal niet dodelijk, is dus minder gevaarlijk dan een hersenbloeding. Het in zijn bloedvoorziening getroffen deel van de hersenen gaat meestal verloren en verweekt. De therapie bestaat uit het geven van vaatverwijdende middelen (→anticoagulans). De laatste jaren boekt men gunstige resultaten door operaties aan de toevoerende slagaders.
