o. (-sen), een etterige ontsteking van de hersenen.
(e) Een hersenabces kan ontstaan door een schedelverwonding, waarlangs bacteriën binnendringen (traumatisch hersenabces). Etteringen in de omgeving van de hersenen, m.n. die van de middenoorholte, kunnen op de hersenen overgaan; zij geven aanleiding tot abcessen in de slaapkwab van de hersenen of in de kleine hersenen. Metastatische en embolische abcessen zijn abcessen waarvan de bacteriën bij ontsteking van andere organen langs de bloedbaan de hersenen bereiken, b.v. bij pyemie, bij longgangreen en →-empyeem. In zeldzame gevallen is het niet mogelijk bij een hersenabces de weg aan te geven, waarlangs de infectiekiemen de hersenen bereikten (idiopathisch hersenabces). De algemene verschijnselen van een hersenabces zijn die van hersendruk (hoofdpijn, braken, polsverlangzaming); de plaatselijke verschijnselen hangen af van het door het abces vernietigde of verdrongen hersenweefsel. De enige mogelijkheid van genezing van een hersenabces bestaat in de operatieve opening ervan.
