o. (g. mv.), in de litteratuur, het verbergen van de ware bedoeling door middel van moeilijke beelden, ongewone zinnen en jargon dat slechts door ingewijden begrepen kan worden.
(e) Als hermetisme zou men kunnen aanwijzen het trobar clus van de Provemjaalse troubadours en in zekere zin de school van het dolce stil nuovo. De naam hermetisme (ermetismo, poesia ermetica) werd in de jaren vóór de Tweede Wereldoorlog door een groep critici in Italië gebruikt voor de poëzie van enkele Italiaanse dichters (G.Ungaretti, E. Montale, S.Quasimodo) en van hun aanhangers, die onder de invloed van de Franse surrealisten in een hermetische en van alle zinnelijke elementen gezuiverde taal schreven. Na de Tweede Wereldoorlog heeft het hermetisme in Italië nauwelijks nog betekenis gehad.
LITT. F.Flora, La poesia ermetica (3e dr. 1947) ;M. Petrucciani, La poëtica dell ermetismo italiana (1955).
