Duits klassiek filoloog, *28. 11.1772 Leipzig, ♱31.12.1848 Leipzig. Hermann was vanaf 1797 hoogleraar te Leipzig.
Hij was in Duitsland in de eerste helft van de 19e eeuw de voornaamste vertegenwoordiger van de studie van de klassieke oudheid. Hermann legde vooral de nadruk op het zuiver filologische element (grammatica, metriek, tekstkritiek). De Griekse dichters, vooral de tragici, hadden zijn voorkeur. Hij bezorgde kritische tekstuitgaven van Homeros (1825), Sofokles (1811—25), Aischylos (1852) en van acht stukken van Euripides. Werken: De emendanda ratione Graecae grammaticae (1801); Orphica (1805), Elementa doctrinae metricae (1816); Über die Interpolationen des Homer (1832); Opuscula (8 dln. 1827-76).LITT. H.Köchly, G.Hermann (1874).
