v./m. (-en), tint waarin het landschap zich op (nevelige) herfstdagen vertoont; kleurschakering in het bos, wanneer de bladeren de herfstkleur gekregen hebben.
(e) De herfsttinten zijn niet elk jaar even fraai en langdurig, want de klimaatverschillen hebben hierop evenzeer invloed als op de toestand van de planten in verband met de groei, de ontwikkeling en rijping. Herfsttinten treden vooral op na vroege nachtvorst. De verkleuring van de bladeren gaat gepaard met de omzetting en het vervoer van hun bestanddelen naar de knoppen, takken, enz.; daarna verschrompelen zij en vallen af. De herfsttinten zijn meestal geel of bruin, de groene pigmenten worden nl. sneller afgebroken dan de gele. Deze gele carotenoïden gaan tenslotte over in vluchtige terpenoïden.
