o., het verdisconteren (d.i. verkopen vóór de vervaldag) door algemene banken in de geldmarkt of aan de centrale bank van wissels of promessen (b.v. schatkistpapier), die zij zelf reeds door disconteren in bezit hebben gekregen.
(e) Door herdiscontering kunnen de algemene banken hun liquiditeit (liquide middelen) vergroten. Een van de mogelijkheden van de centrale bank om invloed uit te oefenen op de kredietverlening der algemene banken schuilt in de vaststelling van de voorwaarden waartegen herdisconto bij haar mogelijk zal zijn (→discontopolitiek). In sommige landen (o.a. Frankrijk) pleegt de centrale bank veelvuldig wissels e.d. van de banken te herdisconteren. In Nederland kwam dit vóór 1940 voor; sedert 1945 geschiedt een beroep op de Ned. Bank in de regel door belening of het als eerste eigenaars in disconto (en dus niet herdisconto) geven van schatkistpapier of het opnemen van voorschotten in rekening-courant.
In België was de herdisconteringsactiviteit van de Nat. Bank van België tegen het eind van de 19e eeuw aanzienlijk, maar zij verminderde sedert 1918, al bleef zij in vergelijking met andere landen nog steeds belangrijk. Ten gevolge van beperkende voorwaarden waaraan aangeboden handelspapier moet voldoen, wil het in herdisconto aanvaard worden, zoals een maximum looptijd van 120 dagen, verleent de centrale bank slechts herdiscontokredieten op korte termijn; voor dergelijke kredieten voor langere termijn moeten de banken een beroep doen op het Herdisconteringsen Waarborginstituut.
