v./m. (-en), oorspronkelijk bijl aan lange steel, later houwen stootwapen.
(e)De hellebaard was bij de voetknechten in de middeleeuwen in gebruik (hellebaardiers). Het wapen was ruim 2 m lang en bestond uit een houten stang met ijzeren punt en halvemaanvormige bijl met haak. Deze haak diende om ridders van het paard te trekken. De hellebaard was dikwijls met kleurige kwasten versierd op de plaats, waar de ijzeren punt op de stang was gestoken. De hellebaard is nog (ceremonieel) in gebruik bij de pauselijke garde.
