m., in de uitdrukking een — aan iets of iemand hebben, er een afkeer van hebben, er zeer tegen ingenomen zijn: ik heb een aan hem. hekeldicht, o., gedicht waarin ondeugden, dwaasheden of misstanden op scherpe wijze worden tentoongesteld en berispt, satire (een schimpdicht is meer persoonlijk).
(e) Een van de eerste hekeldichters was de Romein Ennius; meer invloed echter op latere Westerse dichters ging uit van het werk van o.a. Horatius en Iuvenalis. In de Ned. litteratuur werd het genre al vroeg beoefend, o.a. in de Reinaert, de verzen van Anna Bijns, de geuzenliederen, door Vondel en Huygens, en later in de 18e en 19e eeuw door Kinker, Bilderdijk en De Genestet. In de 20e eeuw werden hekeldichten geschreven door o.a. Du Perron, Kemp en Stip.
