bijgenaamd Frauenlob, Middelhoogduits dichter, *ca.l250, ♱29.ll.1318 Mainz. Heinrich von Meissen bezocht vermoedelijk de domschool te Meissen en verkeerde aan vele Duitse hoven (Karinthië, Beieren, Brandenburg, Mecklenburg, Oldenburg).
Zijn bijnaam dankt hij aan het feit, dat hij de benaming frouwe (Frau) boven die van wip (Weib) verkoos. Zijn gedichten zijn, zelfs voor die tijd, ongewoon bombastisch en wemelen van schijngeleerdheid. Heinrich von Meissen was een van de laatste middeleeuwse dichters (→Meistersang). Met hem begon de tijd van de rederijkers. Uitgave: door B.Nagel (1951). Heinrich von Morungen, Duits minnezanger, f1222.
Heinrich von Morungen kwam ca. 1200 in dienst van graaf Dietrich von Meissen. Hij gaf in het Thüringse Duits de liedvorm en de gedachtenwereld van de Provençaalse hoofse liefdeslyriek weer (→Minnesang). Uit zijn plastische, hartstochtelijke liederen blijkt dat hij vertrouwd was met de klassieke en middeleeuwse Latijnse lyriek. Hij bleef tot in de 16e eeuw bekend, echter niet als hoofs minnezanger maar als Indiëvaarder. Uitgave: door C. Kraus (in: Minnesangs Frühling, 34e dr. 1967).
Heinrich von Mügeln, Middelhoogduits dichter, *Mügeln(?), fna 1369. Al voor 1346 vertoefde Heinrich von Mügeln aan het hof van Karel IV te Praag, later aan dat van Lodewijk I van Hongarije en van Rudolf iv van Oostenrijk. Hij vertaalde het commentaar op de psalmen van Nicolaas van Lyra, een Hongaarse prozakroniek en Valerius Maximus. Bekend werd hij m.n. door zijn allegorisch gedicht Der Meide Kranz (= de krans van de Heilige Maagd).LITT. H.A.Hilgers, Die Überlieferung der Valerius-Maximus-Auslegung Heinrichs von Mügeln (1973).
