Gustav Walter, Duits politicus, *23. 7.1899 Schwelm (Westfalen), ♱7.7.1976 Essen. Heinemann studeerde rechten en economie, werd in 1926 advocaat en was van 1936—39 directeur van de mijnen der Rheinische Stahlwerke te Essen.
Vanaf 1933 was Heinemann actief voor de Bekennende Kirche. Door zijn antinazistische houding werd hij na de oorlog een van de leidende protestanten in de in 1945 opgerichte Christlich Demokratische Union (CDU). Van 1949—50 was hij minister van Justitie. Deze functie legde hij neer uit protest tegen de Westduitse herbewapening. In 1952 trad hij uit de CDU; kort daarna stichtte hij de neutralistisch en pacifistisch gezinde Gesamtdeutsche Volkspartij, die een mislukking werd. In 1957 werd hij lid van de Sozialistische Partei Deutschland (SPD), die hij vervolgens in de Bondsdag vertegenwoordigde.
Van 1966-69 was Heinemann opnieuw minister van Justitie. In 1969 werd hij tot bondspresident gekozen. Zijn streven was er op gericht om de BRD een betere naam te geven in de wereld. In 1974 weigerde hij zich herkiesbaar te stellen voor een tweede ambtstermijn. Werk: Plädoyer für den Rechtsstaat (1969).LITT. E.Hauer, Bürgerpräsident G.Heinemann (1969); H.Schreiber en F.Sommer, G.Heinemann, Bundespräsident (1969); W.Niemöller, G.Heinemann (2e dr. 1970); W.Koch, Heinemann im Dritten Reich (1972); D.Koch, Heinemann und die Deutschlandfrage (1972); H.Böll e.a., Anstoss und Ermutigung, G.Heinemann Bundespräsident 1969-74 (1974).
