v. (-en), plechtige pauselijke verklaring dat een zalige wordt opgenomen in de canon der heiligen, canonisatie.
(e) De heiligverklaring van een persoon is het eindpunt van een proces dat wordt ingezet op verzoek van een kloostergemeenschap of een bisdom. Als vaststaat dat de persoon in kwestie reeds gedurende lange tijd vereerd wordt, of als een langdurig onderzoek naar de levenswandel tot een positieve verklaring leidt, wordt de betrokkene zaligverklaard. Na deze zaligverklaring is een tweetal wonderen vereist om het proces van heiligverklaring in gang te zetten. Als het oordeel over de echtheid van de wonderen positief uitvalt, legt de paus de kwestie voor aan het kardinalencollege. Daarna volgt de officiële heiligverklaring, die een openlijke verering in en buiten de eredienst geoorloofd maakt, →heiligenverering.
