v./m. (-en), (hist.) krijgstocht waartoe men door de overheid werd opgeroepen.
(e) De Frankische koningen en hun rechtsopvolgers, de koningen van het Heilige Roomse Rijk, en ook de landsheren, konden hun onderzaten, leenmannen en ministerialen oproepen voor een heervaart, m.n. voor niet-defensieve krijgstochten. Tegen het einde van de middeleeuwen geraakte de heervaart in onbruik en werd soms omgezet in een heervaart belasting. Daarmede werden dan beroepssoldaten geworven; de opkomst van dergelijke huurlegers in de 15e eeuw deed de heervaart verdwijnen.
