[Eng.: attachment behaviour], o., (psychologie) term door de Engelse kinderpsychiater John Bowlby ingevoerd voor de uiting van de drang om in de nabijheid van de sleutelfiguur te blijven.
(e) Het hechtgedrag is aangeboren en speelt in de ouder-kind-relatie vanaf de geboorte een fundamentele rol. Als er een stoornis is in de emotionele band tussen ouder en kind, kan er in de volwassenheid een stoornis in het hechtgedrag optreden: men is dan niet of onvoldoende in staat een duurzame en hechte relatie met een partner op te bouwen. LITT. J.Bowlby, Attachment and loss (1969).
