[Hebr., God heeft gezien], oudtestamentische figuur, ca.840 v.C. koning van het (Aramese) Damascus als opvolger van Benhadad II , die hij vermoordde (2 Kon.8,7-15). Hazaël voerde een krachtige anti-Israëlitische politiek, die lang met succes werd bekroond.
Hij veroverde het Oostjordaanse gebied en eiste van Jeruzalem uitlevering van de paleisen tempelschatten. Pas na zijn dood werd het Israël mogelijk zich van de Aramese druk te bevrijden (2 Kon. 13,15—27).
