Franse stad in het dep. Seine-Maritime, aan de trechtermond van de Seine, 201000 inw.
Le Havre is de tweede haven van Frankrijk en de voornaamste haven voor het transatlantische verkeer. Er zijn o.a. twee buitenhavens (totaal 2,85 km2) en een aantal dokhavens (o.a. het Bassin de 1Eure). De goederenoverslag bedraagt 60 mln. t per jaar (80 % olie, gas, steenkool). Een olieterminal voor tankers tot 1 mln. t is in aanleg, evenals een voorhaven die door een zeesluis met de overige havens in verbinding staat. Er is een oliepijpleiding naar Parijs. De industrie is van belang (tabaksfabriek, scheepsbouw, auto-industrie, olieraffinage, chemie, kanonnenfabriek van Schneider, voedingsmiddelen-, papier-, glas-, aardewerkindustrie).
Van de industriële werknemers is 50 % bij het hoogovenen staalbedrijf werkzaam. Een grote hangende brug (1959) over de Seine verbindt Le Havre met geheel Normandië. Luchthaven te Octeville. Le Havre is een moderne stad metrechte, brede, elkaar loodrecht snijdende straten. Vele belangrijke gebouwen, w.o. het station, het paleis van Justitie, het stadhuis, de Beurs en de Notre Dame zijn in de Tweede Wereldoorlog geheel of grotendeels verwoest.GESCHIEDENIS. In 1517 stichtte Frans i in het Marais de Grace, de stad Frangoise-de-Grace, later genoemd Le Havre-de-Grace. Richelieu en Colbert hebben allerlei verbeteringen aangebracht, waardoor de welvaart toenam. Le Havre was 1562—64 in Engelse handen. Vauban vergrootte en versterkte de haven. De Engelsen beproefden tevergeefs Le Havre in te nemen in de jaren 1694, 1759 en 1796. Le Havre was tijdens de Eerste Wereldoorlog zetel van de Belg. regering.
