v. (-en), paralysis cordis, plotseling ophouden van de hartfunctie, wat vrijwel onmiddellijk de dood tengevolge heeft.
(e) Hartverlamming doet zich in de eerste plaats voor bij hartpatiënten, maar treedt ook wel op zonder dat voordien klachten van een hartlijden aanwezig waren. Vaak neemt men waar dat onmiddellijk aain de hartverlamming iets is voorafgegaan dat zware eisen aan het hart heeft gesteld, hetzij een lichamelijke inspanning, hetzij een sterk psychische aandoening. De meest frequente oorzaak van een hartverlamming is het →hartinfarct.
