m. (-en), werptuig, bestaande uit een pijlvormige, van weerhaken voorziene punt die op een schacht gestoken is en voorzien van een of meer lijnen.
(e) De harpoen is een primitief en over de gehele wereld verbreid vistuig voor de jacht op vissen en zeezoogdieren (robben, walvissen, e.d.). Oorspronkelijk werd de harpoen met de hand geworpen. Bij de walvisvaart ontstond in het midden van de 19e eeuw behoefte aan een door een kanon afgeschoten harpoen, voor de jacht met stoomschepen op de snellere walvissoorten. In de kop van de harpoen bevindt zich vóór de klauwen een granaat, die in het lichaam van de walvis explodeert en het dier in enkele seconden doodt. De harpoenlijn is bij de walvisjagers op elastische wijze aan het schip verbonden.
