Zweeds diplomaat, *29.7.1905 Jönköping, ♱18.9.196l’Ndola (Zambia); zoon van Knut H.L.→Hammarskjöld. Hammarskjöld studeerde aan de universiteiten van Uppsala en Stockholm.
In 1935 werd hij secretaris van de Bank van Zweden. Van 1936-53 bekleedde hij verscheidene hoge functies bij de Ministeries van Financiën en Buitenlandse Zaken. In 1952 werd hij voorzitter van de Zweedse delegatie bij de VN, in febr. 1953 voorzitter van de Algemene Vergadering van de VN en in april 1953 secretaris-generaal van de VN. In deze functie speelde hij een belangrijke rol bij de Suezcrisis (1956—57) en bij de troebelen in Kongo (Kinsjasa), waarheen hij in 1960 troepen van de VN zond, o.a. om de afscheiding van de prov. Katanga te voorkomen. Hij verongelukte bij een vliegtuigramp tijdens een vredesmissie naar het bedreigde gebied.
Werk: Vägmärken (1963, dagboek; Ned. vert. Merkstenen, 1965; 5e dr. 1975). Uitgaven: Servant of peace: a selection of speeches and statements of D.Hammarskjöld, door W.Foote (1962); Public papers of the secretaries of the UN, II; D.Hammarskjöld, door A.W.Cordier en W. Foote (1972).LITT. E.Kelen, D.Hammarskjöld (1969); D.Thorpe, D.Hammarskjöld — man of peace (1969); M. W.Zacher, D.Hammarskjölds United Nations (1111970); B.Urquhart, Hammarskjöld (1972).
